Pod koniec XIX wieku w Stanach Zjednoczonych i Europie dynamicznie zaczęły rozwijać się sieci telefoniczne. Trudno jest określić dokładną datę pojawienia się pierwszych telefonów w Gdańsku, ale można założyć, że były to początki XX wieku, pisze gdansk-future.eu, ponieważ Wolne Miasto stanowiło ważny ośrodek handlowy, który potrzebował komunikacji. W tym artykule opowiemy bardziej szczegółowo, jak pojawiły się i rozwijały telefony w Gdańsku.
Po wojnie
Ważnym elementem systemu telefonicznego w Gdańsku było uruchomienie na 2000 ulic aparatów telefonicznych działających na monety. Połączenie z miastem kosztowało 10 fenigów, a z Nowym Portem 20 fenigów. Wykorzystując miejską sieć telefoniczną, w 1900 roku uruchomiono uliczny system przeciwpożarowy połączony z centralą miejskiej straży pożarnej. Następnie uruchomiono połączenie telefoniczne między Gdańskiem a Paryżem, gdzie pięciominutowa rozmowa kosztowała 5 marek. Wzrost liczby abonentów w kolejnych latach wynikał z postępu technicznego w telefonii i niższych kosztów.
W XX wieku w Gdańsku wybudowano centralę telefoniczną we Wrzeszczu. Podczas II wojny światowej lokalizacja ta została zniszczona. W 1945 roku rozpoczęto odbudowę stacji. Prace remontowe trwały do 1952 roku. Wcześniej ta centrala telefoniczna była uważana za niemiecką, ale po wojnie stała się w pełni polska.
Po II wojnie światowej wprowadzono nowe rozwiązanie techniczne w postaci przełącznic krzyżowych oferowanych przez Szwecję. Sprzęt ten nie posłużył jednak długo, gdyż władze Gdańska zmuszone były odrzucić zagraniczną ofertę z powodów politycznych.
Rozwój
W latach 70. powstały pierwsze na świecie cywilne telefony bezprzewodowe, ale w tamtym czasie ludzie nie byli pewni, czy chcą je mieć. Człowiekiem, który pokazał światu pierwszy telefon komórkowy był Martin Cooper.
W tym okresie istniały trudności z uzyskaniem telefonu stacjonarnego w Gdańsku. W związku z tymi problemami dużym powodzeniem cieszyły się uliczne kioski sprzedające karty telefoniczne. W 1955 roku w Gdańsku zainstalowano pierwszy telefon uliczny. Publiczne telefony stacjonarne i międzymiastowe instalowano również w urzędach pocztowych.
Ważnym momentem w rozwoju sieci telefonicznej w Wolnym Mieście było uruchomienie we Wrzeszczu nowoczesnej automatycznej centrali telefonicznej z 6000 numerów. Następnie uruchomiono centralę międzymiastową z 3000 numerów. Obsługiwała ona głównie zachodnią część miasta. Niedługo później uruchomiono publiczną rozmównicę w Gdańsku, w tym cztery automaty telefoniczne, umieszczone w oddzielnych oszklonych witrynach.
W czasie wprowadzenia stanu wojennego w 1981 roku część rozmów mieszkańców Gdańska była monitorowana. Informował o tym głos telefonistki, który był automatycznie odtwarzany podczas każdej rozmowy.
W latach 90. w Gdańsku, jak i w całej Polsce, nastąpiły rewolucyjne zmiany w sieciach telefonicznych. Telekomunikacja Polska straciła monopol na usługi telefonii stacjonarnej. W tym okresie wzrosła liczba operatorów oferujących połączenia między telefonami stacjonarnymi różnych sieci. Po pewnym czasie koszty połączeń zostały obniżone. Centrale automatyczne zostały zastąpione centralami cyfrowymi dla połączeń lokalnych oraz automatycznymi dla połączeń międzymiastowych i międzynarodowych według numerów kierunkowych.
Generalnie, wraz z rozwojem technologii cyfrowych, telefonia w Gdańsku, jak i na całym świecie, przeszła dramatyczne zmiany. Pojawiły się telefony komórkowe i Internet, a usługi telekomunikacyjne stały się dostępne niemal dla każdego. W zapomnienie odeszły natomiast telefony uliczne.
