Na początku XVII wieku w Wielkiej Brytanii pojawiły się taksówki konne, które świadczyły swoje usługi za pieniądze każdemu, komu chciało się z nich skorzystać. Później ten transport publiczny zaczął rozprzestrzeniać się w całej Europie. Jednak w Gdańsku pierwszy miejski dwór transportu publicznego wspomniano w 1448 roku. W tym artykule na gdansk-future.eu opowiemy bardziej szczegółowo o tym, jak taksówka pojawiła się w Wolnym Mieście.
Pierwsze taksówki
W 1619 roku w Gdańsku rozbudowano wspomniany wyżej dwór miejski. Mieściły się w nim miejskie stajnie i powozy. W tamtych czasach mieszkańcy rzadko trzymali konie wyłącznie na własny użytek. Zazwyczaj dbano o nie, aby w przyszłości służyły jako taksówki. W Gdańsku usługą tą zajmowali się prywatni przewoźnicy, którzy zawsze byli gotowi zapewnić wóz, powóz lub zaprzęg.
W tym czasie zamożni mieszkańcy Gdańska posiadali własny transport. Mnogość powozów świadczyła o ambicjach i zamożności najbogatszego miasta Rzeczypospolitej. Wciąż jednak brakowało transportu publicznego w nowoczesnym tego słowa znaczeniu. Często rybacy, piloci i nadzorcy nalotów przewozili mieszkańców do Gdańska łodziami. Dwie łodzie odpływały co godzinę z końcowych punktów trasy i spotykały się w połowie drogi. Bardzo popularnym środkiem transportu publicznego w tym okresie był również prom.
Później w Gdańsku pojawiły się taradajki, które zastąpiły konne taksówki. Pojazd ten określano jako mały kabriolet ciągnięty przez dwa konie. Zazwyczaj służył do przewozu mieszkańców Wolnego Miasta z jednej dzielnicy do drugiej. W 1812 roku taradajki zostały ponumerowane. Funkcjonowały one przez ponad pół wieku. Regularne połączenia z Sopotem rozpoczęły się w 1823 roku.
Pierwszy tramwaj konny do Wrzeszcza i Olsztyna zaczął kursować w 1873 roku. W 1886 roku istniały już cztery linie. W 1896 roku zostały one zelektryfikowane. Na najbardziej ruchliwych trasach kursowały z częstotliwością do 8 minut, potem 5 minut.
Taksówka samochodowa
Pierwsze samochody pojawiły się na ulicach Gdańska w 1898 roku. Były to prywatne samochody mieszkańców miasta. Pierwsze taksówki zaczęły kursować w 1906 roku. W mieście rozpoczęła działalność firma przewozowa Stielow&Förster. To właśnie oni rozpoczęli motoryzację Gdańska. Polska firma szybko stała się przedstawicielem przodujących marek. Zaczęto otwierać własne garaże i warsztaty w Gdańsku. Później do biznesu dołączyli prywatni kierowcy, którzy byli gotowi do pracy.
W 1910 roku w mieście był tylko jeden postój taksówek. Później w Gdańsku funkcjonowały już cztery. W szczególności znajdowały się one na ulicy Dwornej, dworcu głównym i rynku. W tym samym czasie na najważniejszych postojach taksówek pojawiły się niewielkie słupy z miejscem na reklamę. Obywatele mogli zamówić taksówkę z ulicy, jeśli w wyznaczonym miejscu nie było dostępnego samochodu.
Kilka lat po pojawieniu się pierwszej korporacji taksówkarskiej w Gdańsku, zaczęły pojawiać się nowe. Stały się one realną konkurencją dla Stielow&Förster. Taksówki z powodzeniem funkcjonowały aż do wybuchu II wojny światowej. Walki niemal zniszczyły biznes samochodowy. Samochody albo konfiskowano, albo kierowców powoływano do wojska.
Generalnie liczba taksówek w Gdańsku w okresie międzywojennym spadała z powodu światowego kryzysu. W 1928 roku było ich 200, w 1932 — 176, w 1936 — tylko 123, czyli jedna taksówka przypadała na 2138 mieszkańców. Pojawienie się taksówek w Gdańsku znacznie ułatwiło więc codzienne życie. Zamożniejsi mieszkańcy dzięki taksówkom mogli szybko i tanio dostać się w określone miejsce. Ten transport był również dość często wykorzystywany, gdy komunikacja miejska była przepełniona, a potrzeba dostania się do innej części miasta była duża.
